Op vakantie naar Spanje

Spanje heeft niet alleen beroemde hotspots, maar ook vele verborgen parels

Spanje is een legendarisch land met stenen kastelen, met sneeuw bedekte bergen, uitgestrekte monumenten en verfijnde steden, die het allemaal tot een favoriete reisbestemming hebben gemaakt. Het land is geografisch en cultureel divers. Het kerngebied is de Meseta, een breed centraal plateau, een halve mijl boven zeeniveau.

Een groot deel van de regio wordt traditioneel gebruikt voor veeteelt en graanproductie; het was in deze landelijke omgeving dat Don Quixote van Miguel de Cervantes kantelde naar de hoge windmolens die op verschillende plaatsen nog steeds in het landschap te vinden zijn. In het noordoosten van het land liggen de brede vallei van de rivier de Ebro, het bergachtige gebied van Catalonië en de heuvelachtige kustvlakte van Valencia. In het noordwesten ligt het Cantabrisch gebergte, een ruig gebied waarin zwaar beboste, door regen geteisterde valleien worden afgewisseld met hoge toppen. In het zuiden liggen de citrusboomgaardrijke en geïrrigeerde landen van de vallei van de rivier de Guadalquivir, gevierd in de beroemde teksten van de Spaanse dichters Federico García Lorca en Antonio Machado; boven deze vallei rijst de met sneeuw bedekte Sierra Nevada op.

Het zuidelijke deel van het land bestaat uit woestijn, een uitbreiding van de Sahara die de Amerikanen bekend hebben gemaakt door de ‘spaghettiwestern’-films uit de jaren zestig en begin jaren zeventig. De zuidoostelijke Middellandse Zeekust en de Balearen, omzoomd met palmbomen, rozemarijnstruiken en andere tropische vegetatie, genieten van een zacht klimaat en trekken miljoenen bezoekers en gepensioneerden, vooral uit Noord-Europa.

Cultuur

Cultuur

De vele en gevarieerde culturen die hebben bijgedragen aan de totstandkoming van Spanje – onder andere de Castilianen, Cataloniërs, Lusitaniërs, Galiciërs, Basken, Romeinen, Arabieren, Joden en Roma (zigeuners) – staan bekend om hun gevarieerde keukens. gewoonten en productieve bijdragen aan het artistieke erfgoed van de wereld. De Romeinse veroveraars van het land lieten hun taal, wegen en monumenten achter, terwijl veel van de grootste heersers van het Romeinse Rijk Spanjaarden waren, onder wie Trajanus, Hadrianus en Marcus Aurelius. De Moren, die bijna 800 jaar lang over delen van Spanje regeerden, lieten een erfenis na van mooie architectuur, lyrische poëzie en wetenschap; de Roma droegen de aangrijpende muziek bij die de cante jondo wordt genoemd (een vorm van flamenco), die, zo schreef García Lorca, “afkomstig is van afgelegen rassen en het kerkhof van de jaren en de bladeren van uitgedroogde winden doorkruist. Het komt van de eerste snik en de eerste kus.” Zelfs de Vandalen, Hunnen en Visigoten die na de val van Rome door Spanje trokken, worden herdacht in woorden en monumenten, wat García Lorca ertoe bracht op te merken: ‘In Spanje zijn de doden levender dan de doden van enig ander land ter wereld. .”

In 1492, het jaar waarin de laatste Moorse heersers uit Spanje werden verdreven, bereikten schepen onder bevel van Christoffel Columbus Amerika. Driehonderd jaar daarna reisden Spaanse ontdekkingsreizigers en veroveraars de wereld rond en claimden enorme gebieden voor de Spaanse kroon, een opeenvolging van Castiliaanse, Aragonese, Habsburgse en Bourbon-heersers. Generaties lang was Spanje misschien wel het rijkste land ter wereld, en zeker het meest verafgelegen land. Door de gestage erosie van zijn continentale en overzeese imperium gedurende de 18e en 19e eeuw werd Spanje echter zo goed als vergeten in de wereldaangelegenheden, afgezien van de drie jaar dat de ideologisch geladen Spaanse Burgeroorlog (1936-1939) het land in de problemen bracht. centrum van het wereldtoneel, maar werd tijdens de vier decennia van heerschappij van dictator Francisco Franco steeds meer insulair en teruggetrokken. Na de dood van Franco in 1975 keerde een Bourbon-koning, Juan Carlos, terug op de troon en vestigde een constitutionele monarchie. Het land wordt sindsdien geregeerd door een opeenvolging van gekozen regeringen, sommige socialistisch, sommige conservatief, maar allemaal toegewijd aan de democratie.

Taal

Welke taal word er gesproken?

De officiële taal van Spanje is Castiliaans. Het is de meest gesproken taal van het land en buiten Spanje staat het algemeen bekend als Spaans. De grondwet van Spanje maakt het mogelijk dat de autonome gemeenschappen hun dominante regionale talen en dialecten erkennen als officiële status naast het Castiliaans. De statuten van zes van de zeventien autonome gemeenschappen bepalen de volgende “co-officiële” talen: Catalaans in Catalonië en op de Balearen, Valenciaans in Valencia, Galicisch (Gallego) in Galicië, en Euskera (Baskisch) in Baskenland en in enkele Euskera-sprekende gebieden van Navarra. Hoewel het niet een co-officiële taal van Asturië wordt genoemd, wordt het Bable (Asturisch) beschermd en gepromoot onder de statuten van de gemeenschap, net als de lokale Aragonese dialecten in Aragon. Bovendien wordt het Aranese, gesproken in de Aran-vallei, beschermd door een bepaling van de regering van de regio, namelijk de autonomie van Catalonië. Al deze talen behalve Euskera zijn Romaanse talen (dat wil zeggen, ze zijn voortgekomen uit het Latijn). Omdat het geen relatie heeft met enige andere taal ter wereld, is Euskera een zogenaamde taalisolaat. Binnen hun respectievelijke dominante regio’s worden veel van de talen van Spanje regelmatig op school onderwezen en gebruikt in kranten en radio- en televisie-uitzendingen.

Castiliaans van Spanje

Het Castiliaans, dat veel woorden van Arabische oorsprong bevat, begon als een dialect dat in Noord-Spanje werd gesproken. Het werd de taal van het hof van de koninkrijken Castilië en León in de 12e eeuw, en door de dominantie van Castilië in Spanje werd het de officiële taal van de staat.

Er zijn verschillen in accent en, in mindere mate, in de woordenschat in het Castiliaans zoals het in verschillende delen van het land wordt gesproken. Het belangrijkste verschil zit in de uitspraak van c vóór i of e. In het noorden van Castilië, waar de taal in zijn puurste vorm wordt gesproken, wordt dit uitgesproken als een Engelse th; in Zuid- en West-Spanje wordt het uitgesproken als een Engelse s. De prominente rol van mensen uit deze laatste regio’s tijdens de kolonisatie van Latijns-Amerika leidde ertoe dat hun uitspraak de standaard werd in het Amerikaans-Spaans. Het Cervantes Instituut promoot de Spaanse taal en de Spaanse cultuur in veel landen.

Catalaans

Het Catalaans is nauw verwant aan het Occitaans (Provençaals), een taal die in Zuid-Frankrijk wordt gesproken. Het wordt gesproken door meer dan vier vijfde van de bevolking in Catalonië, Valencia en de Balearen. Maar er zijn verschillen in de manier waarop Catalaans in deze drie regio’s wordt gesproken, en in de jaren tachtig waren er politiek gemotiveerde meningsverschillen over de vraag of het Valenciaans een Catalaans dialect of een aparte taal was. De Catalaanse literatuur, die een lange en indrukwekkende geschiedenis kent, bloeide vooral tijdens de Middeleeuwen. Na de 15e eeuw ging het echter achteruit, voordat het weer tot leven kwam in de periode die bekend staat als de Renaixença (“Renaissance”), die halverwege de 19e eeuw begon.

Galicisch

De Galicische taal (Gallego), gesproken in Galicië, in de noordwestelijke hoek van Spanje, is nauw verwant aan het Portugees, hoewel deze gedurende de moderne tijd is beïnvloed door het Castiliaans Spaans. Het was de taal van de hoofse literatuur tot de 14e eeuw, toen het werd verdrongen door het Castiliaans. Vanaf dat moment tot het einde van de 19e eeuw, toen een literaire heropleving begon, bleef het gebruik ervan beperkt tot alledaagse spraak, en het kwam vaker voor op het platteland dan in de steden vanwege de traditie van thuis gesproken Galicisch. Het grootste deel van de bevolking van Galicië is tweetalig in het Galicisch en het Castiliaans.

Euskera

Euskera is de meest karakteristieke taal die in Spanje wordt gesproken. Het is noch een Romaanse, noch een Indo-Europese taal en dateert van vóór de komst van de Romeinen in Spanje. Tot het einde van de 19e eeuw werd Euskera voornamelijk op het platteland gesproken, en in tegenstelling tot de andere talen van het schiereiland kende het geen significante literaire traditie. In de 20e eeuw, vooral nadat het in 1978 de officiële taal van Baskenland werd (Euskera: Euskadi; Spaans: País Vasco), groeide Euskera in populariteit en werd het steeds meer gebruikt in de literatuur, de journalistiek en de elektronische media. Bovendien is het beleid van de regionale overheid geweest om het gebruik ervan in het onderwijs en het openbaar bestuur uit te breiden. Ongeveer een derde van de bevolking van de regio spreekt Euskera, en nog eens een zesde verstaat het. Het grootste deel van de Euskera-sprekers woont in de provincie Guipúzcoa.